طاسی

طاسی به وضعیت نداشتن مو یا از دست دادن آن در نواحی‌ای که مو در آن نواحی اغلب رشد می‌کند به خصوص در سر، اطلاق می‌شود. کچلی نوعی عفونت پوست و ریزش موی ناشی از عامل قارچی است.

انواع ریزش موها

انواع آلوپسی از طاسی با الگوی مردانه (که آلوپسی آندروژنیک، آلوپسی آندروژنتیک، و آلوپسی آندروژنتیکا نیز نامیده می‌شود و در فارسی می‌توان آن را به طاسی وابسته به هورمون مردانه یا کچلی آندروژنیک نیز ترجمه کرد) گرفته، تا مواردی همچون طاسی منطقه‌ای یا همان آلوپسی آره آتا، که شامل از دست دادن منطقه‌ای مو در برخی از نواحی سر یا بدن است، و همین‌طور طاسی کامل یا همان آلوپسی توتالیس، که به از دست دادن تمامی موی سر به‌طور کامل اطلاق می‌گردد، و نیز ریزش موی سرتاسری یا همان آلوپسی یونیورسالیس، که شامل از دست دادن تمام موهای سر و بدن می‌باشد را، در بر می‌گیرد.

طاسی مردانه

آلوپسی آندروژنیک مردانه یا طاسی مردانه ریزش مو تیپ مردانه را نمی‌توان یک بیماری محسوب نمود. این وضعیت به‌طور معمول در مردانی که از نظر ژنتیکی مستعد این وضعیت هستند اتفاق می‌افتد و در واقع نوعی طاسی پاسخ فیزیولوژیک بدن آن‌ها به آندروژن‌ها یا همان هورمون‌های مردانه می‌باشد.

موهای ناحیه سر در انسان با وجودیکه رشد غیر وابسته به هورمون جنسی مردانه (آندروژن) دارند، امّا دارای گیرندهٔ خاص هورمونهای جنسی می‌باشند و به همین دلیل این هورمونها می‌توانند بر ریزش مو مؤثر باشند. در مردان بخش‌های فرونتوتمپورال یعنی نواحی جلو و اطراف و مرکز سر دارای گیرنده هورمونی هستند امّا در زنان تمام موهای ناحیه سر دارای گیرنده آندروژنی می‌باشند. به همین دلیل در مردان اول ناحیه جلوی سر کاهش مو داریم و بعد ناحیه مرکزی و سپس این دو ناحیه بهم می‌رسند.

برای درمان الوپسی مردانه از آنتی آندروژن (مانند فیناستراید)، مینوکسیدیل موضعی و روش‌های جراحی کاشت مو می‌توان سود برد. بهترین کاندیداهای درمان با مینوکسیدیل مردان با سن کمتر از ۳۰ سال هستند که کمتر از ۵ سال است دچار ریزش مو شده‌اند.

طاسی

طاسی زنانه

آلوپسی آندروژنیک زنانه یا طاسی زنانه را گاهی آلوپسی آندروژنیک آدرنال زنانه هم می‌خوانند، چرا که در برخی از این زنان سطح سرمی دهیدرواپی آندروسترون سولفات (با نماد اختصاری DHEAS) که نوعی آندروژن غده فوق کلیه (آدرنال) است، بالا می‌باشد. در این زنان طرح مشخصی از آلوپسی مرکزی اسکالپ بدون فرورفتگی فرونتوتمپورال پدید می‌آید ولی در سایر زنان کاهش مو در تمام سر بطور یکسان پدید می‌آید و زنان مانند مردان دچار طاسی سر نمی‌شوند.

آلوپسی آره آتا

آلوپسی آره آتا یا طاسی منطقه‌ای بیماری است که با آغاز سریع ریزش مو در یک منطقه کاملاً مشخص و معمولاً مدور تشخیص داده می‌شود. اکثریت بیماران زیر ۶۰ سال سن دارند و هیچ یافته دیگری به همراه ندارند. علت این بیماری می‌تواند اختلالات سیستم ایمنی مانند کم خونی ایمنی، التهاب تیروئید، دیابت و… باشد.

مبتلایان به طاسی منطقه‌ای در یک سوم موارد خودبخود بهبود می‌یابند و نیازی به درمان ندارند طاسی ولی در موارد شدید می‌توان از داروهای کورتون (موضعی یا تزریق داخل جلدی)، ماینوکسیدیل، پووا تراپی و… استفاده کرد.

کورتون موضعی مانند تریامسینولون را نباید به مقدار زیاد استفاده کرد چون کاهش بافت پوست و آتروفی آنرا بدنبال دارد. اگر مناطق درگیر در این بیماری زیاد باشند، یا درگیری منتشر باشد، یا مژه‌ها و ابروها درگیر باشند، و همچنین اگر با حساسیت همراه باشد و… وخامت این بیماری بیشتر خواهد داشت.

آلوپسی توتالیس

طاسی کامل یا آلوپسی توتالیس به ریزش تمام موی سر اطلاق می‌شود. این بیماری دارای دوره‌های رشد و ریزش مو می‌باشد، هرچند که پروگنوز یا پیش آگهی رشد طولانی مدت مو در آن ضعیف است.

آلوپسی یونیورسالیس

طاسی سرتاسری یا آلوپسی یونیورسالیس به ریزش تمام موی بدن اطلاق می‌شود، که بسیار نادر است.

نگاهی به درمان

در تمام موارد آلوپسی رشد مجدد مو ممکن است بدون درمان یا پس از سال‌ها صورت گیرد.

انتخابهای اولیه درمان

تزریق داخل ضایعه‌ای کورتیکواستروئید (به انگلیسی: Intralesional Coticostroides): این روش انتخاب اول درمان در مواردی است که طاسی سکه‌ای یک یا چند ناحیه کوچک از سر را درگیر کرده‌است. بدین منظور معمولاً از سوسپانسیون تزریقی تریامسینولون استوناید ۲٫۵ تا ۱۰ میلی‌گرم در میلی لیتر استفاده می‌شود که دو یا سه بار با فواصل چهار تا شش هفته‌ای تکرار می‌شود تا به پاسخ درمانی مناسب برسد. برای ناحیهٔ ابرو و ریش سوسپانسیون رقیقتر به کار می‌رود.

Topical Immunotherapy: در این روش از یک آلرژن تماسی قوی در ناحیه دچار ریزش مو استفاده می‌گردد. مکانیسم عمل این آلرژن به این صورت است که سیستم ایمنی درگیرکننده فولیکولهای مو تمایل بیشتری به آن دارد. مشاهده شده با این روش تجمع لنفوسیتهای T در خون محیطی اطراف فولیکولهای مو کاهش می‌یابد.

اولین ماده آلرژن که به این منظور به کاربرده شد Dinitrochlorobenzene (با نماد اختصاری DNCB) بود که به دلیل عوارض سرطان زایی مشاهده شده دیگر بکار نمی‌رود. ماده دیگر Squaric acid dibuthyl ester (با نماد اختصاری SADBE) می‌باشد که به دلیل عدم پایداری کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما ترکیب برتر دیفن سیپرون (به انگلیسی: Diphencyprone) است که امروزه عمدتاً از آن برای ایمونوتراپی استفاده می‌شود. این ترکیب یک آلرژن تماسی قوی بوده که پایداری مناسب و عوارض کمتری از مواد پیشین دارد.

درمانهای خط دوم

Topical Corticostroides: این داروها در طاسیهای سکه‌ای به عنوان درمان اصلی و در طاسیهای آراتا توتال که با دیفن سیپرون تحت درمان است به عنوان درمان کمکی کاربرد دارد. در این روش معمولاً از کورتیکوستروئیدهای قوی استفاده می‌شود. حسن این درمان ارزان بودن و کاربرد ساده آن است.

Psoralen plus Ultraviolet: نوردرمانی در طاسیهای یونیورسال که کل موهای بدن درگیر شده‌است، کاربرد دارد. اثربخشی آن در مطالعات گوناگون با درصدهای موفقیت مختلف گزارش شده‌است. احتمال ریزش دوباره موها با قطع نوردرمانی بالاست و نیاز به ادامه درمان برای مدت طولانی برای نگه داشتن موهای رشد کرده وجود دارد.

Topical irritants: استفاده از تحریک‌کننده‌های موضعی مثل دیترانول و رتینوئیک اسید نیز در برخی مطالعات مؤثر بوده‌است اما اثربخشی پایینی دارند. دیترانول ۰٫۵ تا ۱ درصد مناسب به نظر می‌رسد و به دلیل لکه قهوه‌ای روی پوست ایجاد می‌کند، در مواردی که افراد موی سیاه دارند روی کف سر به کار می‌رود.

Topical Minoxidil: با توجه اینکه ماینوکسیدیل در درمان طاسی آراتا اثر چندانی ندارد و مطالعات مختلف نتایج متناقضی از اثربخشی آن نشان دادهاند. اما به دلیل ایمن بودن و عوارض کم در بسیاری از موارد به عنوان درمان جانبی بکار می‌رود.

در طاسی آندروژنیک داروهای آنتی آندروژنیک مانند فیناستراید جزو خط اول درمان هستند. مطالعات اندکی نیز در مورد سایر ترکیبات مانند استفاده از سیکلوسپورین خوراکی و تاکرولیموس موضعی صورت گرفته‌است.

مدیریت

پنهان کردن [bt_highlight]ریزش مو[/bt_highlight]

سر

یکی از روش‌های پنهان کردن ریزش مو شانه کردن موها در طرفین است به این صورت که موها را شانه کنید تا روی قسمت طاس قرار بگیرد. البته این یک روش موقت است و فقط زمانی کاربرد دارد که میزان طاسی سر خیلی کم باشد و زمانی که طاسی بیشتر شود، این روش کارایی خود را از دست می‌دهد.

روش دیگر استفاده از کلاه، تکه‌های مو یا کلاه گیس است. کلاه گیس یک لایه مصنوعی یا مو طبیعی است که شبیه موی معمولی می‌ایستد.

در بسیاری از این موارد این مو مصنوعی است. تفاوت [bt_highlight]کلاه گیس‌ها[/bt_highlight] در کیفیت و قیمت آن‌ها است. در ایالات متحده بهترین کلاه گیس‌ها آنهایی هستند که به شکل موی طبیعی دیده می‌شوند. قیمت آن‌ها ده‌ها یا صدها دلار است.

سازمان‌ها همچنین موهای افرادی را که می‌خواهند کمک کنند را برای تهیه کلاه گیس برای افرادی که سرطان دارند و موهای خودشان را در حین شیمی درمانی از دست داده‌اند جمع‌آوری می‌کنند.

تشخیص ریزش مو

تست کشش یا pull test این تست کمک می‌کند که استحکام موها ارزیابی شود. کشش خفیفی به گروهی از موها (۴۰ تا ۶۰ عدد) در سه قسمت مختلف وارد می‌شود. تعداد موهای کنده شده در زیر میکروسکوپ شمرده می‌شود. حالت نرمال آن ۳ مو در هر قسمت است و بیشتر از آن حالت سستی مو را نشان می‌دهد.

تست انقباض یا pluck test این تست با بیرون کشیدن مو از ریشه و بررسی آن در زیر میکوسکوپ انجام می‌شود برای تعیین تلوژن یا آناژن بودن موها.

نمونه برداری از پوست سر یا Scalp biopsy این تست وقتی که علت بسیار مبهم است انجام می‌گیرد. این تست معمولاً از اطراف مرز شروع ریزش مو انجام می‌شود.

شمارش روزانه موهای ریخته شده یا Daily hair counts این تست معولا هنگامی که نتیجه آزمایش کشش منفی است انجام می‌شود و با شمارش روزانه موهای ریخته شده همراه است. این تست با جمع‌آوری تمامی موهای ریخته شده طی شستن و شانه زدن مو در ۱۴ روز متوالی می‌باشد. اگه این تعداد بیشتر از متوسط ۲۵۰ مو در روز بود ریزش موها غیرعادی است.

دستگاه سنجش مو یا Trichoscopy این یک تست غیر مخرب برای مو بوده و شامل ابزاری برای بزرگ نمایی و ارزیابی پوست سر و موها می‌باشد.