ریزش مو در نوجوانی
[bt_highlight]ریزش مو در نوجوانی [/bt_highlight]یک پدیده ناخوشایند است که ما غالبا در سنین بالای 30 سال بطور جدی شاهد آن هستیم. با این وجود در سنین پائینتر و حتی در سنین نوجوانی یعنی سن 13 تا 18 سال نیز موارد بسیاری از ریزش مو مشاهده شده است. این مسئله برای یک نوجوان که در سن هیجانات نوجوانی بسیار به ظاهر خود اهمیت میدهد میتواند شوکه کننده باشد. دیدن اینکه هر روز بخشی از موهای خود را در سن نوجوانی از دست بدهد بسیار آزار دهنده میباشد. در دنیای امروز آلودگی هوا و آب واسترس والبته خود تلکنولوژی بکار رفته در شامپوهای متعدد و متنوع فرایند ریزش مو را تشدید میکند و یا خود به یک عامل اصلی تبدیل میشود. استفاده بی رویه از شوینده ها در طول روز برای استحمام و خوشفرم و براق شدن موها خود باعث تضعیف پیاز موها بمرور زمان میشود.
اسپری ها و ژلها نیز اثر مشابهی دارند. تغذیه نامناسب و توجه نکردن به مصرف کافی میوه و سبزیجات موجب تضعیف الیاف مو و کمپود پروتیین موها و حتی کدر شدن مو میشود. البته برخی از موها بطور طبیعی از پروتیین کمتری برخوردارند و میتوان با یک رژیم غذایی مناسب این موها را تقویت کرد. بطور کلی بهتر است برای پرپشت شدن و ضخیم شدن و افزایش قدرت ریشه مو در سنین کودکی و نوجوانی نسبت به رعایت اصول تغذیه و اصول مراقبت از مو آشنا شد تا در سنین بیشتر از ریزش مو تا حدی جلوگیری شود. البته اگر ریزش مو ریشه هورمونی -ارثی داشته باشد نیز درمانهایی برای کند کردن فرایند ریزش مو وجود دارد.
ریزش موی ارثی معمولا در سنین 20 سالکی رخ میدهد. درمان برای ریزش موی هورمونی استفاده از ماینوکسیدیل است و برای مردان داریوی فاینستراید نیز وجود دارد که توصیه میشود.زنان بهتر است از مصرف چنین داروهایی در دوران بارداری اجتناب کنند بویژه که ترشح زیاد هورمونهای زنانگی در این دوران باعث کم شدن ریزش موی طبیعی میشود و ریزشمو بعد ار این دوره تا حدی طبیعی است زیرا بدن زنان به حات عادی باز میگردد.
دلایل اصلی ریزش مو در نوجوانی به تریب زیر میباشد:
- Telogen effluvium : این بیماری بیشتر در اثر مصرف داروهای ضد التهاب، ضد افسردگی رخ میدهد و مو معمولا خیلی زود پر از روییدن به فاز استراحت و سپس ریزش میرود.
- ریزش موی ارثی
- کم کاری غده تیروئید : این غده مسئول تنظیم متابولیسم و انرژی و حالتهای روحی است و کمکاری آن بیشتر در زنان دیده میشود و در سن بالای 50 سال شایعتر است. کم کاری غده تیروئید باعث افزایش وزن، خستگی، یبوست، افسردگی و اخلال در تمرکز می شود.
- پرکاری غده تیرویید: در این بیماری با نشانه هایی مانند کاهش وزن، عصبی بودن، پرخاشگری و اسهال، پوست مرطوب و تغییر حالت چشم مواجه هستیم و افزایش سطح سوخت و ساز باعث ریزش مو میشود.
- لوپوس (زخم پوستی): شاید افرادی را با پوست کمرنگ تر در برخی نقاط مشاهده کرده باشید.این عارضه یک خطا در سیستم ایمنی بدن است که بدن بطور خودکار برخی قسمتهای خود را به این شکل در میآورد.در این حالت ریزش مو در این نقاط رخ میدهدو ممکن است بخشی از سر بصورت موضعی طاس شود.لوپوس با خستگی و سردرد و دردهای مفاصل همراه است و بسیاری از مردمی که دچار لوپوس اند موی خود را از دست میدهند.
- کمبود آهن: آهن یک عنصر بسیار ضروری برای کنترل فرایند تولید و رویش مو است. فقر آهن بویژه در خانمها موجب ریزش موی زیاد میشود. کمبود آهن موجب رنگ پریدگی
- رسیدگی بیش از حد به موها : استفاده زیاد از ژلها، اسپری و شانواع شامپوها و استحمام زیاد و سشوار زدن زیاد به مو باعث ضعیف شدن آن میشود.
- توجه کم به بهداشت پوست ومو: در برخی نوجوانان عدم توجه کافی به ظاهر و سلامت پوست و مو و بهداشت فردی موجب بروز ضعف در مو میشود و زمینه ریزش مو در اثر بیماری های پوستی ویا علتهای دیگر را افزایش میدهد.
- تماشای بیش از حد تلویزیون و اینترنت: کاهش فعالیت فیزیکی موجب کاهش متابولیسم طبیعی بدن و کاهش تولید هورمون سبوم برای تحریک رشد موها و افزایش موها میشود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.